Vizem Çıktı :)

23 Ağustos Cuma akşamı ve ben gereksizlere düşen mailden vizemin çıktığını öğreniyorum. 44. günde çıkmış oldum vizem. Uzun, yorucu ama en sonunda mutlu olduğum bir süreçti vize süreci...

Asil Listenin Açıklandığı Gün

   Tarih 9 Nisan. Bir öğle vakti ve ben en yakın arkadaşım Beste ile Classroom Management dersindeydim. Dersin ortalarında telefonlarımıza aynı anda gelen mesajın bizi hayatımızın macerasına sürükleyeceğini bilmiyorduk. Mesajda oda arkadaşımız Kübra Comenius Asistanlığı için asil listede adımızın olduğunu söylüyordu. O anda hayat durmuştı benim için. O andan itibaren içimde durmak bilmeyen bir heyecan patlaması başlamıştı. Derste olduğumuzdan heyecanımızı doya doya yaşayamıyor, dakikalar resmen geçmek bilmiyor, ders bitmiyordu.

Bize saatler gibi gelen zamandan sonra ders bitmiş biz Beste ile kendimizi sınıfın önüne atmış, zıplıyor ve birbirimize sarılıyorduk. Dersten çıkanların meraklı gözleri üzerimizdeydi ama biz sevincimizi doyasıya yaşamanın derdindeydik.

Koşup tanıdığım gördüğüm herkese söylemek istiyordum asil listede olduğumu. Başvurudan sonra o kadar uzun süre geçmişti ki Nisan başı gibi asil listenin açıklanacağını unutmuştum. Hatta o kadar  nasıl olsa kabul alamam diye düşünüyordum ki (formu her ne kadar çok iyi doldurduğumu düşünsem de) yüksek lisan başvurularının başladığı o günlerde hangi bölümlere başvursam diye düşünüyordum.

O günkü heyecanımı, mutluluğumu asla unutamam. Artık Comenius Asistanı olacaktım. Bu haber hayatımın resmen yoluna girmesini sağladı. Yüksek lisansa kabul aldı almadı derdi olmayacak, iş arama derdi olmayacak, ev bulma eşya alma döşeme vs. derdi olmayacaktı. Tüm bunlar 1 seneliğine hayatımın macerasını yaşamak için ertelenmişti. 

Artık önümde tek ve en çok istediğim asistanlığım vardı...

 

Bir Seminerin Hayatınızı Değiştirmesi

Başlıktan da anlaşılacağı gibi bir seminere gittim ve hayatım değişti. Gittiğim bu seminerde duydum ilk kez "Comenius" kelimesi ve Comenius Asistanlığı denen şeyi. Çok ilgimi çekmişti. Hem çok sevdiğim mesleğime, öğretmenliğe güzel ve farklı bir adım atacak hem de en çok yapmak istediğim şeylerden biri olan Avrupa'da bir çok şehri görme ve gezme fırsatını edecektim.

Yanlış hatırlamıyorsam seminere 2012 yılının Şubat veya Mart ayı gibi gitmiştim ve bir sonraki başvuru Aralık ayında idi. Bu arada geçen 7-8 ay boyunca aklımın bir köşesinde olan asistanlığa başvuru isteğimi başvurular başlar başlamaz hayata geçirdim. Bir kaç hafta boyunca tabiri caizse başvuru formuyla yatıp kalktım. Formdaki sorulara neler yazabilirim sorusunun cevabını gün içinde sürekli cevaplamaya çalıştım. Aklıma gelen akşam yurda gittiğimde ekleyeceğim şeyleri bir kenara not ettim.

Epey uzun ve dikkatli form doldurma sürecinden sonra Ocak ayının sonunda formu Ankara Ulusal Ajans'a kargoladım. Bu noktadan sonra biraz umutsuz geçecek (umutsuz diyorum çünkü araştırdığım kadarıyla daha önce benim bölümüm olan "Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi" bölümünden kimse kabul almamıştı. Biliyorum önemli olan öğretmenlik okumak ve listeye girecek puanı almaktı ama içim huzursuzdu işte) yaklaşık 2 aylık bekleyiş süresi başlamıştı benim için...

Bugün 41. gün

Evet, bugün tam tamına 41 gün oldu. 41 gün önce bugün yani 11 Temmuz'da Çek Cumhuriyeti Başkonsolosluğu'nda heyecanla vize başvurumu yapıyordum. Daha önceki senelerde giden arkadaşların 45, 50 hatta 60 günde vize onayı aldıklarını duydum. Bu yüzden uzun bir süre beklemeyi baştan kabullenmiştim. 

Taa ki İstanbul'da benden 1 hafta önce ve benden 4 gün sonra başvuran arkadaşlarımın birer birer vizelerinin çıktığını duyana dek. İşte bu bir kaç gündür kabullenilmiş bekleyişimin yerini, huzursuz bir bekleyiş aldı. 

Beklemeye devam el mahkum...Ama beklerken bu zamana kadar nasıl geldim neler yaptım onlar hakkında yazmak istiyorum. Böylece bekleyişteki huzursuzluk belki bir nebze yazdıkça azalır.